Και έτσι ξαφνικά συνειδητοποιείς πώς το μωράκι σου έχει γίνει τριών.. Και φτάνει η στιγμή που θα σου ζητήσει ένα μεγαλύτερο κρεβάτι λέγοντας σου τη φράση "μαμά, μπαμπά δεν είμαι πια μωρό".. Και ναι έχεις ήδη περάσει τη πρώτη δοκιμασία του παιδικού σταθμού αλλά πίστεψε με, αυτή η δεύτερη είναι ακόμη ένα λιθαράκι προς τη συνειδητοποίηση του ότι πια μπροστά σου στέκεται ένα νηπιάκι και όχι το έως πριν από λίγο, στο δικό σου μυαλό και μόνο, βρεφάκι σου.
Νοιώθεις και εσύ ένα κόμπο στο στομάχι ταυτόχρονα με μια περηφάνια;
Ω! Ναι!!!
Πέρασαν 3 χρόνια. 3 χρόνια; Αναρωτιέσαι.. Πότε πέρασαν, πώς πέρασαν; Μα πριν λίγο δεν ήταν που κρατούσες αυτό το τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια; Πριν λίγο δεν ήταν που το κράτησες στην αγκαλιά σου για πρώτη φορά; Πριν λίγο δεν ήταν που γέλασε, μίλησε, περπάτησε, έφαγε μόνο του, σας είπε μαμά και μπαμπά για πρώτη φορά; Και όμως αυτή η διαδρομή που μοιάζει τόσο σύντομη, μόνο σύντομη δεν ήταν. Αντιθέτως!
Καταφέρνεις και συνέρχεσαι όμως σχετικά γρήγορα από το αρχικό σοκ καθώς το νηπιάκι σου εξακολουθεί να ρωτάει.. "μαμά, μπαμπά γιατί κοιμάμαι ακόμη στη κούνια μου; Δεν είμαι μωρό".. Και κάπως έτσι το ίδιο βράδυ, αφού κοιμηθεί το "πρώην" μωράκι και ξαφνικά για σένα "νυν" νηπιάκι σου, εσύ έχεις ήδη κάνει εικόνα το νέο του δωμάτιο και ξεκινάς την αναζήτηση στο διαδίκτυο.
Κρεβάτι μεγάλο ή πιο μικρό, χαμηλό ή ψηλό, τύπου Μοντεσσόρι ή όχι; Με αποθηκευτικό χώρο για τα παιχνίδια του ή μήπως με συρτάρια; Με ειδικό ενσωματωμένο προστατευτικό κάγκελο ή ξεχωριστό; Να πάρεις και έξτρα έπιπλα ή όχι; Μήπως να το βάψεις άλλο χρώμα; Να βγάλεις τα αυτοκόλλητα από τους τοίχους ή όχι; Υπάρχουν άπειρες ιδέες και επιλογές, τόσες που θα ψάχνεις για μέρες λέγοντας στο νηπιάκι σου που θα συνεχίσει να ρωτά, "θα έρθει το νέο σου κρεβάτι σύντομα αγάπη μου". Βλέπεις εκείνο ένα μεγαλύτερο κρεβάτι ζήτησε μόνο.
Φτάνει λοιπόν η μέρα της αλλαγής και ο κόμπος στο στομάχι είναι ήδη εκεί. Μα γιατί; Αφού ανυπομονούσες και εσύ μαζί με το νηπιάκι σου για αυτό. Τι συνέβη; Γιατί βγάζεις τόσες φωτογραφίες το δωμάτιο πριν την αλλαγή;
Νομίζω πώς μπορώ να σου πω το γιατί.. Επειδή πια συνειδητοποιείς πώς βγάζοντας τα βρεφικά έπιπλα από το δωμάτιο, θα ξεκινήσει μια νέα εποχή, αλλά ψιτ! Άκου! Έχει ήδη ξεκινήσει, ναι! Απλά για σένα αυτό το πλασματάκι θα είναι για πάντα το βρεφάκι σου όσο χρονών και να φτάσει. Μήπως τώρα καταλαβαίνεις λίγο τους δικούς σου γονείς;
Τα έπιπλα θα αλλάξουν, το δωμάτιο θα πάρει νέα μορφή και το νηπιάκι σου θα ενθουσιαστεί, όπως με κάθε αλλαγή, γιατί για αυτό το πλασματάκι κάθε αλλαγή, κάθε νέο ξεκίνημα είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη. Για το λόγο αυτό, μήπως θα ήταν καλύτερα και εσύ να το μιμηθείς για μια φορά και να αρχίσεις να ενθουσιάζεσαι με τις μικρές αλλαγές και τα νέα ξεκινήματα που θα έρχονται διαρκώς στη κοινή ζωή σας; Μήπως θα ήταν πιο απλό και πιο όμορφο να ζεις τη κάθε αλλαγή μαζί με το παιδάκι σου χωρίς να στέκεσαι στο πριν; Άλλωστε όπως και για τους γονείς σου εσύ, έτσι και για σένα, το πλασματάκι αυτό θα είναι για πάντα στα μάτια σου το βρεφάκι σου!
Τι λες; Μήπως τελικά ήρθε η στιγμή για την αλλαγή του βρεφικού δωματίου του δικού σου 3χρονου που διαρκώς αναβάλλεις;